Ode aan Laurent Louis, eeuwig symbool van de mensheid

“- Moeilijke tijden creëren sterke mannen. – Sterke mannen creëren perioden van vrede. – Perioden van vrede creëren zwakke mannen. – Zwakke mannen creëren moeilijke tijden. Cyrus de Grote

Aangemoedigd door een hele generatie waarheidszoekers, activisten, activisten en Franstalige tegenstanders, laten we teruggaan naar de atypische carrière van Laurent Louis, een voormalig Belgisch parlementariër met een aura die de grenzen overstijgt.

Biografie

Geboren in 1980 in Nijvel, begon hij rechten te studeren aan de UCL (Katholieke Universiteit van Leuven), die hij moest schorsen na de dood van zijn ouders, en begon hij al snel als activist te werken.

Toen hij in 2007 zijn MR-debuut maakte, realiseerde hij zich al snel wat hij noemde erfelijke ‘particratie’ en het gebrek aan ruimte voor jeugd. Velen gebruiken zijn standpunten van die tijd om hem te bekritiseren, inderdaad, zijn toespraak en zijn voorstellen van die tijd waren behoorlijk drastisch, iets dat toch gerechtvaardigd was gezien de context die niet zo veel verschilt van de onze.
Hij gaf toe dat hij verleid was door het heersende islamofobe discours, maar hij liet zich niet lang voor de gek houden en was in staat om de moeilijkheden van de moslimgemeenschap te zien en te begrijpen en is nu een van de grootste klokkenluiders.

Deze ontwikkeling is door de krant Investig’Action losjes omschreven als een ‘weerswijzer’-beleid, waarvan de directeur Michel Collon, die zich aan de linkerkant van het politieke spectrum bevindt, niet erg transparant is over de Cubaanse realiteit. Respect is toch verschuldigd aan hen voor hun oppositie tegen de NAVO.

Als de Wikipedia-pagina die met hem verbonden is, getrouwe details geeft over zijn carrière en zijn ideeën, dan is het misbruik van de kwalificatie ‘instabiel’ door zijn tegenstanders misselijkmakend. Voor degenen die gekruid zijn met desinformatie, is het echter een garantie voor authenticiteit en insubordinatie.

Tijdens zijn verschillende mandaten zal hij een panel van corrupte organisaties aan de kaak hebben gesteld, zoals de ‘bankocratie’ van de Rotschilds en Bilderbergs, de farmaceutische en agrovoedingslobby’s en de LGBT-lobby. Hij is waarschijnlijk de eerste die de invloed van de vrijmetselarij en het satanisme in het parlement aan de kaak stelt.

Met lef pleitte hij voor het einde van de verhuizingen, het referendum van volksinitiatief met loting, de onderdrukking van politieke partijen en nationale hereniging en fatsoenlijke huisvesting.
Met moed verzette hij zich tegen parlementaire onschendbaarheid, de eurozone, de Europese Unie en de NAVO.

Altijd een standpunt innemen tijdens de grote gebeurtenissen van zijn tijd:

In 2011 verzette hij zich tegen de Belgische interventie in de NAVO-aanval op Libië.

In 2013 verzette hij zich tegen de Franse interventie in Mali en de Belgische inmenging in Congo.

Maar het was in 2012 dat zijn heroïsche wending begon met het aan de kaak stellen van pedofiele staatsnetwerken en hun institutionalisering. Datzelfde jaar werd hij aangevallen in Luik. Door premier Elio di Rupo ervan te beschuldigen deel uit te maken van deze sekte, haalt hij de controverse over de Dutroux-affaire weer tot leven uit de documenten van Albert Mahieu, die in 2011 stierf. Tijdens deze periode ontving hij verschillende doodsbedreigingen en was hij het slachtoffer van shenanigans om te proberen hem van misdaden beschuldigen. Tegen het einde van zijn laatste mandaat beweerde hij zijn antizionisme te midden van beschuldigingen van antisemitisme jegens de dissidenten van het moment, heel snel kreeg hij het extreemrechtse label later vermengd met beschuldigingen van islamogauchisme (sic). Onlangs bracht hij hulde aan de kinderen van Izieu, slachtoffers van razzia’s door het Vichy-regime,

Op 4 mei 2014 organiseerde hij een congres van dissidenten in Brussel dat brutaal werd onderdrukt met waterkanonnen. Later, op 24 mei, kwamen de aanslagen op het Joods Museum in Brussel. Al snel greep de Belgische competitie tegen antisemisme het aan om haar activiteiten de schuld te geven. Weer een valse vlag aanval in de stijl van de NATO stay behinds? Na zijn niet-herverkiezing vanwege een twijfelachtige stemming in 2014, besloot hij zich terug te trekken uit de politieke wereld om het bewustzijn te vergroten.

In 2016 kwalificeerde hij de aanslagen in Brussel openlijk als een valse vlag om draconische maatregelen te rechtvaardigen. In hetzelfde jaar startte hij zijn bedrijf rond cryptocurrency, wat hij beschouwde als de enige uitweg uit het banksysteem om het pad van emancipatie in te slaan.

Sindsdien heeft hij al zijn politieke activiteiten stopgezet omdat hij niet langer gelooft in het kiesstelsel of in de verkiezingen die volgens hem gemanipuleerd zijn. Doorgaan op de politieke weg zou voor hem erin bestaan een systeem te legitimeren dat mensen belachelijk maakt. Ervan overtuigd dat de wereldwijde revolutie niet zal komen, kiest hij liever voor de individuele revolutie en is hij nu tevreden om de mensen die hem volgen in zijn crypto-gerichte gemeenschap te helpen los te komen van hun ketenen, zelfs om hun leven te veranderen, de vrijheid te kiezen en geen onderwerping meer.

De Franstalige dissidentie kreeg een klap omdat het een echte vereniger is.

Desalniettemin, altijd trouw aan zichzelf, bekritiseerde hij vanaf het begin covid-waanzin, evenals vaccin-waanzin, en versterkte zijn beschuldigingen van « samenzwering », een label van flagrant verlies van geloofwaardigheid.

Met betrekking tot de Russisch-Oekraïense crisis herinnerde hij aan de legitimiteit van Rusland tegenover het expansionisme van de NAVO.

Hij is momenteel in de zorg van zijn geadopteerde dochter, die in een kwetsbare gezondheid verkeert.


Conclusie

Ik heb je dit forum met grote vreugde geschreven ter ere van de heer Louis.
De belachelijke gedeeltelijke meningsverschillen die ik heb met zijn voorstel voor de autoritaire monarchie en zijn plan om op cryptocurrencies te wedden, kunnen me niet beletten hem onvoorwaardelijk respect en steun te geven. Als hij aan zijn hoofd staat, zouden we trotse dienaren zijn.

Özler ATALAY YÜKSELOĞLU – Onafhankelijke journalist, opgeleide verpleegster